بیار باده، که ما را به هیچ حال امشب

برون نمی رود آن صورت از خیال امشب

به حکم آنکه ندارم حضور بی رخ دوست

مرا نماز حرامست و می حلال امشب

ز باده خوردن اگر منع می کنندم خلق

بدین سخن نتوان رفت در جوال امشب

ز عشرت و طرب و باده هیچ باقی نیست

ولی چه سود؟ که دوریم از آن جمال امشب

گرم نه وعدهٔ دیدار باز دادی دل

بلای هجر نمی کردم احتمال امشب

هلال، اگر نه چو ابروی یار من بودی

نکردمی نظر مهر در هلال امشب

شینیده ای که: بنالند عاشقان بی دوست؟

تو نیز عاشقی، ای اوحدی، بنال امشب